محدودیت‌های معماری ذخیره سازی بر پایه سرور

محدودیت‌های معماری ذخیره سازی بر پایه سرور

معماری ذخیره­سازی در بستر اطلاعاتی طرح­ریزی شده و در دو مدل (با مرکزیت سرور و با مرکزیت دستگاه ذخیره­سازی)، مدت‌ها مورد استفاده قرار گرفته شده است. این معماری در گذشته به جهت هزینه بالای تکنولوژی معماری ذخیره­سازی بر پایه دستگاه­های ذخیره­سازی و همچنین عدم وجود تکنولوژی‌های ارتباطی ساده، یکی از اصلی‌ترین دلایل ترویج آن بوده است. اگر در شکل زیر دقت نمایید در معماری ذخیره­سازی بر پایه سرور، مخازن داده یا ارایه­ها مستقیما بر روی هر یک از سرورهای موجود متصل شده و توسط سیستم عامل آن سرور کنترل می‌شود.

از معایب این معماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • عدم امکان اشتراک اطلاعات به صورت همزمان میان چندین سرور
  • عدم امکان محدود نمودن دسترسی سرورها به مخازن داده
  • عملکرد ضعیف پردازش اطلاعات
  • عملکرد ضعیف کنترلرهای رایج RAID در سرورها که منجر به از دست رفتن اطلاعات می‌شود
  • وابسته بودن پردازش اطلاعات به سیستم عامل مورد استفاده بر روی سرور
  • وجود محدودیت فاصله کابل‌های SCSI (حداکثر 25 متر)

این معماری و جداسازی سرورها به صورت فیزیکی، اکنون یک روش سنتی طراحی بستر اطلاعاتی شناخته می­شود و تنها در موارد معدودی توصیه می­شود. حال که با محدودیت­های این معماری آشنا شده­اید بهتر است با مزایای معماری ذخیره سازی بر پایه دستگاه­های ذخیره سازی آشنا شوید.

 مزایای معماری ذخیره­سازی بر پایه دستگاه­های ذخیره­سازی

 رضایت شما سرمایه ماست 

  • image
  • image
  • image
  • image
  • image
  • image
  • image
  • 1
  • 2